De laatste paar dagen hebben we doorgebracht in de bergen.

Eerste halte was Matagalpa. Daar aangekomen deden we het eerst rustig aan; de stad bezocht en een planning gemaakt voor de volgende dagen. Daarna wilden we een wandeling maken doorheen de bergen rondom de stad, maar we hadden slechts een vage omschrijving. Na een uurtje waren we de weg al kwijt, dus zijn we maar teruggekeerd.

Daarna wel twee leuke excursies gedaan. Telkens een combinatie van natuur en cultuur. De eerste dag een (zeer interessant) bezoek aan een biologische koffieboerderij, gecombineerd met een leuke wandeling naar een waterval. De tweede dag een wandeling in een nevelwoud ("cloud forest" laat zich blijkbaar zo vertalen), gecombineerd met een bezoek aan een algemene boerderij. Niet zoveel dieren gezien als we gehoopt hadden, maar toch een leuke dag.

Echt leuk werd het in Esteli. Bij aankomst een bezoek aan een lokale cigarenfabriek en een wandeling langs de vele muurschilderingen in de stad.

De tweede dag een uitstap naar de canyon van Somoto, de langste canyon van Centraal Amerika. We hadden ons verwacht aan een wandeling door de canyon met een paar stukken water, maar het was een beetje wandelen en de rest van de canyon doorzwemmen. Prachtige landschappen, leuke alternatieve excursie!

Dan een redelijk rustige dag met een wandeling van een 10-tal kilometer naar een waterval in de buurt, gevolgd door het verkennen van de vele lederwinkels in de stad. Daar kregen we ook te maken met het regenseizoen: een buitje dat in 10 minuten de straten blank zette. 10 minuten later was het voorbij een een kwartiertje later was alles weer normaal.

De voorbije twee dagen hebben we een trektocht gemaakt naar Miraflor, een beschermd natuurgebied in de buurt. Leuke wandeling, maar wel veel hoogteverschil moeten overwinnen. Nog een leuke anecdote bij de terugkeer: de bus kwam niet, mogelijks omdat het teveel geregend had en de aardewegen niet meer berijdbaar waren. Een paar locals die voorbijkwamen in 4x4s aangesproken en zij wilden ons wel terugvoeren tot Esteli. Eerst nog gestopt op hun boerderij waar we nog koffie en taart kregen, dan de rit gemaakt vanachter in de truck. Ook nog kennis gemaakt met een vriend van de familie: prof Marie Coppola, een psychologe/linguistica die hier de gebarentaal bestudeerd en doven helpt die taal te leren. Zij is de vrouw van de Nederlandse schaker Jan van de Mortel, IM, die jaarlijks de perskamer van het bekende Wijk aan Zee-tornooi bemand. Die laatste had trouwens diezelfde dag een tornooi in Connecticut gewonnen, proficiat! Een kleine wereld, en zeer vriendelijk van de mensen dat ze ons die lift aanboden.